Tweeduizendentwaalf

Zacht voor Zoë

Voor €5 een cadeautje samenstellen, dat vraagt budgettair management en creatieve hersenkronkels. Ik trok Zoë haar naam en dat was een meevaller (want wat koop je elk jaar opnieuw voor nonkels die geen cadeaus willen?). Ik zapte mezelf veertien jaar terug en kwam uit op twee kernwoorden: meisjesachtig en zacht. Meisjezachtig dus.

De sjaal, dat was relatief snel beslist. Alleen is het oorspronkelijke hondenplan een poes geworden, bij gebrek aan tekentalent om een hondenkop te schetsen (mijn poging leek op een paard met hamsteroren). Ik denk dat ik er nog oogjes en een mond op ga naaien - ik weet niet of Zoë het duidelijk genoeg zal vinden? - maar eigenlijk zie ik liever de abstracte versie.



En ook helemaal ondersteboven en achterstevoren draagbaar:






Zelfs voor grotere meisjes...





Maar mijn vijf euro was bijlange nog niet op, dus knipte/draaide/plakte ik een vilten bloemenbroche



En toen had ik nóg centen over, waarmee ik ging shoppen in de duurste boetiek in de straat aka de Wibra.


Maar nu nog even geheim houden tot vanavond :-)

(credits: ik haalde de mosterd hier en maakte er een eigen versie van)


Fijne feesten vanavond en morgen!

Ai lof Aiko

Dat Aiko Aiko zou worden, wist ik al een hele tijd. En een korte naam + een lange voorbereidingstijd werden deze vlaggetjes. Een ideaal klein cadeautje om de ziekenhuiskamer wat te pimpen:



(achter)


En volgens intussen aloude traditie maakte ik ook twee kleine pantoffeltjes om met warme pootjes een ongetwijfeld koude winter door te komen:



Aiko zelf trakteerde mij op dit machtige boek. Potentiële cadeautjeskopers hadden het tot nu toe vakkundig genegeerd op mijn verlanglijstje, maar kleine Aiko heeft dus al gescoord bij mij. Bij deze: ai lof Aiko :-)
13.12.11
(schoon hé)

Bontgirl

Kleine Laure blijft niet klein en deze roze pantoffeltjes werden te krap...



Hoog tijd dus om een winters alternatief te maken en twee kleine blauwe fleecepantoffeltjes met een roze strikje rolden van onder de naaimachine.





Ik maakte ook nog twee warme, nepbonten exemplaren, want het beloofde toch een strenge winter te worden? Letterlijk handwerk, want de machine wou niet stikken door vijf lagen bont ineens. Alles met de hand genaaid dus, tot twee zachte bolletjes die er bo(nt/m)bastisch uitzien - en dat zijn ze ook - maar ze houden vooral haar voetjes helemaal warm. Misschien overwegen om er ook eens in maatje 39 te maken :-)?



Compleet met antislipzool, om Laures eerst wandelpogingen aan te moedigen.





Een nieuw patroontje dus, geschikt voor baby's die op grote voet leven. Al blijven de kleine minipantoffeltjes natuurlijk niet te versmaden, zoals deze oranje pootjes voor kleine Stan.

Jarig!

Broere

Ik heb er zelf ook één - een broere - dus kon ik hem geen ontzeggen.

Gemaakt op bestelling, met extra veel liefde en met één van de mooiste stofjes uit mijn kast.
En meer moet dat niet zijn.


Pretty in petroleum













Zeven troeven in één kleedje:
- petroleumblauw (mooier kan een kleur niet zijn, die naam alleen al)
- een lichte a-lijn
- ideaal te combineren met mijn lievelingslaarzen in cognac (nog zo'n zalig woord)
- twee figuurnaden achteraan (I ♥ plooitjes)
- compleet met strik (I ♥ strikjes)
- volledig op maat gemaakt, letterlijk op het lijf gestikt
- en vooral: op basis van een eigen patroon (mijn naaiskills gaan een trapje hoger)


Kortom: happy me!

Multifunctioneel nutteloos



In de categorie 'nutteloos prettig' dit zakdoekjeshoesje. Geschikt om kleine papieren zakdoekjes in te steken... die eigenlijk al in een plastiek zakje zitten. Compleet zonder nut dus, gelukkig wel milieuvriendelijk. Maar in dit geval vooral geschikt als cadeautje voor de buitenlandse stage van Lut. Want ver in de brousse in Senegal, daar zijn zakdoekjes per definitie multifunctioneel. Net als het zakje zelf trouwens, dat omkeerbaar is. Dat wordt dus drie maanden bolletjes en drie maanden bloemen :-)




Kopie

En er is er nog eentje van onder de naaimachine gerold! In recordtempo, want het denk- en paswerk zaten al in dit kleedje. Nu was het enkel stof knippen, mouwpatroon van een ander kleedje pikken en beginnen stikken, zonder ook maar één naadje los te maken (uitzonderlijk!). Welkom goed gevoel :-).



Oud + oud = nieuw. Vorige week maakte ik van mijn badjas weer een frisse verschijning door de oude berenstof te vervangen door een retroroze stofje. Eigenlijk was een nieuwe badjas kopen een beter plan geweest - de badstof heeft door de jaren heen serieus aan zachtheid ingeboet - maar een model met een kap vind je niet zo snel. En het moet ook niet altijd nieuw zijn hé, dus ben ik voor de renovatie gegaan.




De roze bloemetjes zijn helaas een kopje kleiner gemaakt, maar er is gelukkig nog veeeeel stof :-)

Ik zoek...


Wie vindt?

Zomercollectie 2012

En actie! Op wat kleine naaisels en een geflopt stiksel na (lees: een koppige watervalhals die absoluut een boothals wou zijn), is er eigenlijk bitter weinig gebeurd in naailand. Maar dit groene tricotkleedje geeft weer zin naar meer. Eenvoudig patroon, makkelijke stof, aangeknipte mouwen, ritsloos en relatief snel klaar. Ik ben fan en broed intussen op nummer twee.
In kippenvelweer begon ik eraan en vreesde dat ik aan de zomercollectie van 2012 bezig was. Maar oh verrassing: deze week wordt het 24°C, dus ik kan er gelukkig nog dit jaar in ronddartelen :-)




Groen

Kleine Jaan is met zijn vier weken ook nog wat groen achter z'n oren, dus een dekentje in hetzelfde kleur werd zijn geboortegeschenkje. Volgens het intussen aloude recept en aangevuld met grasgroene pantoffeltjes, die op aanvraag al gemaakt werden toen hij nog een buikbewoner was.




De foto's zijn dan ook in een passend decor genomen, in onze fictieve achtertuin dus (aka parking met gras), waar de nijlpaarden lustig kunnen grazen.





Daarna ging ik nog even verder op het groene elan. In een hoekje van mijn naaikast (klinkt echt hé) vond ik een dode paraplu. De stof was te mooi om weg te gooien, maar van het skelet van de paraplu bleef helaas niets meer over. Na enkele rijen rechtdoor stikken redde ik de paraplu en kreeg in ruil een boodschappentas.



Op te vouwen tot vijf vierkante centimeter, aangezien het lintje met de drukknoop van de paraplu nog aan de stof hing.Ik ben er ondertussen al keihard mee uitgelachen, maar ik blijf trots op de transformatie en mijn ecologische voetafdruk is bij deze toch een superklein beetje geminderd. Nà.



Pyjama

Emiel en de beestjes

Allemaal beestjes: op zijn hemd en op zijn eigenste personal gestikte rode fleecenijlpaarddekentje