Geschenkverpakking

Gestikt, gestreken, gelabeld: alles is klaar voor straks. Ik moest alleen nog mezelf van de geschikte verpakking voorzien. De zwarte Sioux van Petit Pan lag al een tijdje te wachten en in combinatie met het befaamde juni '10-patroon, werd dit het resultaat.


Een eenvoudig A-lijntje, met oranje paspel.



Niets nieuws onder de zon en in "Allemaal rokjes"-tijden al helemaal niet origineel. Maaaar ik heb wel mijn voering-en-rits-angst getemd met een perfect ingezette voering. Eén keer diep nadenken, één diepe zucht en... het was gefikst.



De oranje strik maakt de geschenkverpakking compleet. Voor wie wil, ook straks te koop!


Home-made-moiselles

Een streepje reclame...


Les mademoiselles komt tot leven: het digitale jasje wordt even een echt lijf. Volgende week zaterdag 28 april is er "Made in Waregem", in het kader van de WAK. Les mademoiselles strijkt er ook neer met een eigen kraampje, voor de allereerste keer.

Unieke spulletjes, van ieniemienieklein tot knuffelzacht, homemade met veel liefde en enthousiasme. Voor wie wil, kom gerust es langs op de hippodroom van Waregem, van 16u tot 19u.

Blauwe bolle babybuik - part III

Geen eerste, geen tweede en geen derde plaats met het jurkje, dat wist ik al. Tussen vier en elf zat het dus en dat idee vond ik best ok.

Vorige zaterdag snuffelde ik samen met vierduizend andere naaigekke dames en heren rond op Van Katoen. Bij het weggaan haalde ik het kleedje op. De Fragilezak waarin het zat, bleek een goodiebag te zijn, met cadeaubon en chocolaatjes.







En aan de buitenkant van de zak hing ook dit rapportje te bengelen:


Niet mis hé, ik ben blij met mijn vijftien glaasjes. Samen bleken ze ook goed voor de vijfde plaats. Naais :-)

Mini Mirte

...bleek toch zo mini niet te zijn. Zes dagen vroeger dan gepland maar met net geen vier kilo op de weegschaal is ze helemaal klaar om alle harten te veroveren.

Ze is nog een groentje op deze wereld maar in elk geval al een echt dotje, zo bewezen deze vlagjes op de kamerdeur om haar komst aan te kondigen.



Al weken lag de vlaggenlijn leeg klaar, berekend op jongens- én meisjesnaam, want Mirte hield er tot het einde de spanning in. Maar 's morgens mocht ik dan eindelijk flocken zodat ze 's middags al in het ziekenhuis konden hangen. Het lettertype en vogeltje zijn gebaseerd op het geboortekaartje.

Ook thuis zal Mirte helemaal bij het kaartje passen. Ik mocht het donsovertrekje maken en haalde de mosterd daar. Eigenlijk kreeg ik letterlijk carte blanche, met blauwe en groene accentjes. De enige voorwaarde was dat het zowel jongens- als meisjesproof moest zijn. Niet eenvoudig - vond ik - want uit alles mogen kiezen, is écht wel veel. Bovendien stikt het internet van de ideeën en stofjes, waardoor het nog verwarrender werd. Uiteindelijk heb ik gewoon niet gekozen en de twee kanten van het laken gebruikt.

Twee abstracte vogeltjes aan de ene kant:







En een fluitende familie flockvogels op den draad aan de andere kant:





In het parkje en met hemel ziet dat er zo uit:




Van Mirte kreeg ik ook een dikke dankjewel, in de vorm van een bon uit Den Beer. Ik voel het al, wij gaan goeie maatjes worden :-).

Zon in een zakje

"Iedereen prijs" was het motto van de give-away op deze kersverse blog.



Ik koos een prachtig zonnebriltasje in een Petit Panstofje. Superhandig met het extra lint eraan en stevig gevoerd zodat de inhoud tegen een stootje kan.







Het is echt helemaal mijn ding, alleen jammer dat de zon het nog niet echt begrepen heeft. Maar ik wacht geduldig af :-). Merci, Hendrikje!

Blauwe bolle babybuik - part II

In de wolken ben ik met de brief van Fragile, ook al ben ik helemaal niet gewonnen. Maar de kers op de taart kwam eigenlijk al een goeie maand ervoor.

In februari speelde Delphine fotomodel voor het ontwerp van Fragile & Van Katoen. Poseren ging vlotjes en na een dik kwartier was het geklonken. Achteraf had ze nog een vraagje: of ik dat kleedje nog es opnieuw wou maken? Voor hun huwelijk, in maart.

"Ja, ik wil", zei ik, nadat ik er welgeteld vijf seconden over nagedacht had. Tuurlijk wou ik dat doen! Was het een echte witte trouwjurk met lange sleep en kilo's tule geweest, dan was ik er ver van weggelopen. Maar een kopietje van het blauwe model, dan kon perfect. Het mocht zelfs nog eenvoudiger, want het sjaalconcept hoefde niet en de strik verhuisde naar een hogere stek.

En dat zag er dan zo uit, op een heerlijk zonnige maartdag:







Voor de gelegenheid was ik - als groentje - ook bloemist van dienst...







... en fotografeerde ik mee.


Et voilà, mijn allereerste trouwjurk is een feit :-).

Blauwe bolle babybuik

Zou ik? Neen. Of misschien. Toch niet... Het was al van een knutselwedstrijd in het vierde leerjaar geleden dat ik me nog eens aan zo’n creatief gedoe waagde. Bovendien tikten de tientallen inschrijvingen dag na dag aan: vijftig deelnemers, zestig, zeventig... Toen de kalender gevaarlijk dicht tegen de deadline aanschurkte, schreef ik me toch in voor de ontwerp-een-zwangerschapsjurk-wedstrijd van Fragile voor Van Katoen. Met een klein hartje – dat wel – maar er was geen weg meer terug.


Een beetje zot eigenlijk, want ik had vanzeleven nog geen zwangerschapsoutfit van dichtbij gezien, laat staan een dergelijke buik gehad. Gelukkig verliep alles relatief vlot. In den Beer koos ik de blauwe tricot aka electric blue. Een mooi kleur en toevallig deze zomer ook helemaal hip. Degelijke stof: check.

Dat ik iets met een strik wou doen, was al snel beslist. En het mocht ook een dubbele functie hebben, liefst zelfs. Verder wou ik niet te veel poespas. Bij zwangerschapskleren vind ik dat de focus op de buik moet liggen.
Logisch denken, zwangerschapskleren bestuderen en passen op mezelf met kussenbuik leidde na een weekend tekenen/naaien tot het patroon én de jurk.

(ter info: op een paspop komt het kleedje tot net op de knie)

Alle naden zijn onzichtbaar genaaid, om de vloeiende lijn van het kleedje niet te doorbreken.



De elastiek aan de zijkant in de taille voorziet genoeg stof voor de groeiende buik.



De strik is naast blikvanger ook nuttig. Het idee is dat de bovenkant vasthangt, maar de onderkant met drukknoopjes open kan. De bedoeling is dan om de strik open te doen, er een infinity scarf achter te leggen en de strik terug vast te drukken. De strik houdt dus de sjaal op z’n plaats.


Door van sjaal te wisselen, krijgt de jurk een compleet andere look. Maar ook zonder is het kleedje perfect draagbaar, iets meer casual dan. Ik wou een jurk die zowel klopte voor op het werk als voor een avondje uit en da’s gelukt.
In het ideale scenario was het een rekbare lichtgebreide infinity scarf geworden, al was dat misschien iets te winters. Een tweede bezoek aan de Beerdames leverde twee stofjes op. Het bleke was/is mijn favoriet en het groene Afrikaanse een Beersuggestie. Omdat ik het uiteindelijk zelf ook niet meer wist, heb ik allebei de sjaals opgestuurd. Dat was ook de clou van mijn ontwerp: dat het kleedje er met een andere sjaal compleet anders kan uitzien.
Delphine en buikbaby x kwamen even gelegenheidsmodel spelen. Ze deed het met verve, alsof ze nooit iets anders had gedaan.





Eind februari maakte ik mijn pakketje klaar – patroon, tekening, jurk en foto’s – dat dan via een personal postduif rechtstreeks in de Fragilewinkel werd afgeleverd. Daarna vergat ik het eigenlijk een beetje, omdat de echte winnaar pas in april bekend gemaakt wordt. En trouwens: mijn naaisel tussen – intussen al – tachtig andere inschrijvingen: veel kans dat ik zou winnen en mijn ontwerp in productie kwam, was er niet.

Vorige week verschenen de drie finalisten op Facebook. Helaas, het mijne stond er niet tussen. Ik vind het in elk geval al fijn dat ik bij de achtentwintig inzendingen zat. De tachtig inschrijvingen waren blijkbaar uitgedund tot achtentwintig ingestuurde ontwerpen. Blij dat ik doorgezet heb en iets instuurde. Hoewel ik geen prijs meer kan wegkapen, is het een fijne ervaring geweest.

Woensdag kreeg ik een brief met wat extra info. Mijn jurk bleek bij de elf laatsten geraakt te zijn.
En eerlijk? Daar ben ik heel fier op :-).