Dag mémé

Een dikke tien jaar geleden kwam ik enkele dagen bij jou op vakantie om te leren naaien. Een schort was mijn eerste wapenfeit: een ideaal projectje om recht te leren stikken. En meteen ook praktisch, want ik gebruik ze tot op vandaag. Ik had de smaak te pakken en samen maakten we een rok en een broek voor mij. Dat klinkt nogal ambitieus voor een veertienjarige die enkel recht kon naaien, dus zag onze rolverdeling er als volgt uit: jij nam maten, jij tekende het patroon uit, jij markeerde alles, jij speldde vast en jij toonde ten slotte waar ik moest stikken. De knowhow en het meeste werk kwamen 100 procent van jou, maar het blinken van trots met mijn zelfgemaakte kleren nam ik ruimschoots voor mijn rekening.

Vier jaar terug nam ik de draad letterlijk weer op. Naaien was toen nog niet zo'n hype, maar ik wou me graag verdiepen in patronen en technieken om wat inzicht te kweken. Het begon met kleine en vooral scheve stiksels en geïmproviseerde patronen maar na een tijdje waagde ik me verder en verder tot de overvolle kleerkast die ik nu bijeen genaaid heb. 

Telkens ik iets gemaakt had, zorgde ik ervoor dat het 'toevallig' mee of aan had om even te kunnen showen als ik bij jou op bezoek kwam. "Amai, heb jij dat gemaakt? Jij bent toch echt wel een krak", zei je altijd, terwijl je zelf je negen kinderen jarenlang tiptop van zelfgemaakte outfits had voorzien en met zoveel ervaring stukken beter kon naaien dan ik. Je keek bewust over mijn technische naaifoutjes heen en strooide telkens met complimentjes waardoor mijn (naai)zelfvertrouwen groeide.



Nu ben ik al enkele weken bezig aan een winterjas. Geen eenvoudig naaiproject, maar je kan enkel evolueren door de lat hoog te leggen. Tot nu toe loopt alles op rolletjes. Gisteren stikte ik voor het eerst een welt pocket. En trots dat ik er op ben: weer iets nieuws geleerd. Binnenkort is mijn jas af. Maar bij wie zal ik dan komen stoefen, nu jij er niet meer bent?

Dag mémé, dankjewel voor alles...

Op zoek naar wenskaartjes?


Niets zo leuk als ouderwetse post krijgen, daarvan ben ik heilig overtuigd. Daarom ontwierp ik vijf frisse wenskaartjes voor 2014.
Eén kaartje kost €1,25. Voor de set van vijf kaartjes betaal je €5. Bij elk kaartje zit ook een envelop. Bestellen kan via jozefien@perfectpinch.be. Fijne feestdagen!

Let's jiffy!

Na de halve fiasco met het patroon uit Burda 10/2011 - uiteindelijk zit het wel goed, maar de weg naar het resultaat liep niet over rozen - kon ik mijn queeste naar hét geschikte patroon nog niet staken. Ik zocht iets waar de basis goed zit, zodat ik kan blijven variëren. Liefst in de categorie 'eenvoudige a-lijn zonder poespas', wat voor mijn lijf het meest flatterend blijkt te zijn. Dus besloot ik om één van mijn pins een kans te geven en bestelde ik Simplicity 1609.


Met een b-versie waarbij je blijkbaar gaat lopen als een pinguïn volgens het voorbeeldfotootje en een happy naam die klinkt als een dans - let's jiffy, zou dat bestaan? - koos ik voor een frivool denimstofje uit De Stoffenkamer. Online en offline verwaterde ik al een hele tijd, want het leek mij een perfecte stof voor een broek. Maar onder het mom 'ken jezelf' liet ik het altijd voor wat het was want ik zou zo'n opvallende broek toch nooit durven dragen. Om het broekgemis te boven te komen, zocht ik dan maar knallende collants. (Al kan het natuurlijk ook rustiger, met donkerblauwe exemplaren).


Het feit dat het voorpand uit twee delen bestaat, is voor mij heel handig. Bij bestaande patronen met een voorpand aan de stofvouw gebeurt het soms dat ik bovenaan stof over heb en alles bloest dan. Dat kàn mooi zijn, maar niet als je de hele dag alles op z'n plaats moet trekken. Maar door de middennaad iets in te nemen, krijg je een golvende lijn die ruimte geeft waar moet en aansluit waar nodig. De rest liep van een leien dakje.


Mouwtjes zijn niet inbegrepen in het patroon en dat zie je aan de hoge schouderuitsnijding. Maar ik holde nog even naar De Stoffenkamer om extra stof en plakte er halflange mouwen aan. Kwestie van bij -5°C nog de bloemetjes letterlijk te kunnen buitenzetten zonder uit mijn vel te bibberen.


De strik naaide ik er netjes op om mijn b-versie helemaal af te werken. Dat hij nogal gecamoufleerd is, vind ik helemaal niet erg.



Het eindverdict? Een enthousiaste 9/10. Ik denk dat ik mijn nummer één gevonden heb, let's jiffy!

To haak or not to haak?

Vorige winter startte ik met haken. Hendrikje en Noëlla leerden mij de kneepjes van het haakvak tijdens onze eerste blogdate en ik was vertrokken. Een XL-deken, ik zag het meteen al groots. Tot in maart - dank u, sneeuw - haakte ik lustig verder. Inclusief neonrandje, off course.



Maar toen was mijn wol op en wist ik niet wat ik nu met die gehaakte worst moest aanvangen. Te dik voor een sjaal, maar te smal voor een deken want de lengte van de lap nu had ik eigenlijk voorzien als breedte van het uiteindelijke deken (grootheidswaanzin, ik zei het al...)


Nu vind ik het wel zonde om gewoon te laten liggen. Er is heel wat tijd in gekropen en eigenlijk heb ik echt wel ferm goesting om verder te haken. Niets leuker dan haken in de auto of voor de televisie. 
Intussen heb ik ook een hele voorraad lichtgrijze wol ingeslaan - wel ietsje dunner van draad - zou ik daarmee iets kunnen aanvangen?

Alle tips zijn meer dan welkom. Dankjewel!